Rozdział 2

 Po krótkiej przerwie wracam z drugim rozdziałem ;3

Nie jestem jakoś specjalnie z niego zadowolona, ale mam nadzieję, że nie jest najgorszy :D

Liczę na kolejne pouczające komentarze ;*

_________________________ 

 ~~

 "Nic lep­sze­go człowiek nie może zro­bić człowieko­wi, niż uwol­nić go od bólu, i nic gor­sze­go, niż mu ból zadać."

~~

Ostatnie promienie słońca wpadły do pokoju Gerarda, mimo ciemnej zasłony. Był pogrążony w tak głębokim śnie, że światło go nie budziło. W końcu jednak, usłyszał cichy dźwięk budzika. Powieki były zbyt ciężkie i nawet ich nie otwierał, tylko po omacku szukał wyłącznika. Poleżał chwilę, a potem przeciągnął się, głośno wzdychając. W końcu stwierdził, że już czas wstać. Delikatnie podniósł się z łóżka i jego stopy dotknęły zimnej podłogi. Przechodząc przez pokój spojrzał w lustro znajdujące się na szafie. Widząc swoje odbicie trochę się skrzywił. Czarne włosy odstawały z każdej strony, ciało było blade i poranione, a oczy mocno podkrążone. Udał się do łazienki, gdzie szybko pozbył się ubrań i wszedł pod prysznic. Ciepła woda podziałała na jego spięte ciało, jak przyjemny masaż. Wyszedł spod prysznica i ubrał się w mundurek, na który składała się biała koszula, krawat w czerwono-niebieskie paski i granatowa marynarka.

Udał się do kuchni, gdzie krzątała się jego ciocia. Caroline, zajęła się nim i bratem po śmierci rodziców. Gerard uważał ją za naprawdę wyjątkową. W wypadku w którym zginęli rodzice zginął też jej mąż i wtedy zaczęła traktować ich jak własnych synów. Była niską blondynką o dużych zielonych oczach i szerokim uśmiechu.

-Dzień dobry-przywitał ją i cmoknął w policzek

-Cześć-uśmiechnęła się-Przygotowałam ci śniadanie. Mikey już wstał?

Wzruszył ramionami i przysiadł przy stoliku. Na talerzu leżała jajecznica i kanapka z serem. Po kilku minutach do śniadania dołączył również Mikey. Od razu było widać, że jest w dobrym humorze. On nie miał takich problemów w szkole jak Gerard.

Po kilku minutach byli już po śniadaniu i mogli iść do szkoły. Wyjątkowo pogoda w tym dniu dopisywała. Słońce dosyć mocno świeciło, a niebo było bezchmurne.

Po przekroczeniu progu szkoły, bracia musieli się rozstać, ponieważ Mikey miał lekcje na parterze, a Gerard na pierwszym piętrze. Już wchodząc po schodach spotkało go nieszczęście, bo trafił na Jasona i kumpli.

-Nie za luźne to masz?-spytał patrząc na krawat, a po chwili mocno za niego pociągnął

-Jason, dyrektorka tam idzie-poinformował jeden z kumpli, przez co Jason natychmiast puścił chłopaka

Gerard poluzował sobie krawat i wziął głęboki oddech. Po chwili usiadł pod klasą i czekał na dzwonek, mając nadzieję, że już nic złego go nie spotka.

Pierwsza lekcja-historia. Większość uczniów wepchała się do klasy przed nim, zajmując wszystkie ławki z samego tyłu. Usiadł z przodu, co w sumie mu nie przeszkadzało bo lubił historię.

-Cześć... Mogę się dosiąść?-usłyszał

Podniósł głowę i ujrzał Franka. Miał rozczochrane włosy, tak jakby dopiero wstał i oczy delikatnie podkreślone kredką.

-Jasne, ale wtedy pewnie będziesz tak samo gnojony jak ja-odpowiedział

-Zaryzykuję-uśmiechnął się Frank i usiadł

Po skończonych lekcjach, Gerard czekał na Ray'a pod szkołą. Ray był osobą, która rzucała się w oczy. Był wysoki, zawsze uśmiechnięty i do tego miał afro. Gerard chodził z nim do klasy w gimnazjum i wtedy stali się przyjaciółmi. Ray lubił Gerarda mimo tego, że według reszty był "inny". Wiele ich łączyło i uwielbiali ze sobą rozmawiać. Do tego był jedyną osobą, której Gerard mógł bezgranicznie zaufać, nie licząc brata.

-Hej, Gerard!-usłyszał i odwrócił się w stronę skąd doszedł głos

-A to ty Frank-odetchnął z ulgą, bo bał się, że to Jason

-Którędy wracasz?

-Jak wyjdziesz ze szkoły...To w lewo-uśmiechnął się Gerard

-A mógłbym wracać z tobą...? Wiesz, nikogo tu nie znam...

-Nie ma sprawy

Zaczęli rozmawiać o różnych bzdetach. Okazało się, że sporo ich łączy. Między innymi miłość do muzyki.

-Oh, jaka zakochana para-usłyszeli Jasona-Od kiedy się spotykacie?

-Weź spierdalaj-odparł Gerard

-Uuuu jak groźnie-odpowiedział sarkastycznie Jason

-Chodź Gerard, nie warto się kłócić-stwierdził Ray, który wreszcie nie wiadomo skąd się pojawił

Ruszyli w trójkę w stronę domu. Gerard miał już naprawdę dość Jasona. Dokuczał mu od początku pierwszej klasy. Zaczęło się niewinnie, Jason po prostu przezywał Gerarda. Jednak z czasem było coraz gorzej. Podkradanie rzeczy z szafki, podkładanie nogi, przepychanki... Długo by wymieniać.

-Nie przejmuj się-pocieszył go Ray-Coś wymyślimy

~~~~

Była ciemna noc, a wiatr wiał mocno z każdej strony, wprawiając w ruch gałęzie i liście. Jasny księżyc oświecał drogę dwójce ludzi spacerującym wokół jeziora. Dziewczyna była ubrana w długą, czarną sukienkę z falbanami, w pasie przewiązaną czerwoną wstążką. Miała długie, blond włosy swobodnie opadające na jej ramiona. U jej boku szedł chłopak, o krótkich, czarnych włosach, ubrany w czarną elegancką koszulę i ciemne jeansy. W pewnym momencie zatrzymali się i zaczęli wpatrywać w taflę jeziora, w której odbijał się księżyc.

-Słyszałaś?-szepnął drżącym głosem chłopak

-Co?-zdziwiła się

-Jakiś szelest

-Pewnie wiatr-stwierdziła-Nie próbuj mnie nastraszyć

-Nie próbuję

Wśród drzew coś się poruszyło, znów wywołując szelest, jednak tym razem chłopak starał się nie zwracać na to uwagi.

Wiatr zaczął wiać coraz mocniej i dziewczynę parokrotnie przeszedł dreszcz.

-Skoczę do samochodu po kurtkę-zaproponował czarnowłosy-2 minutki i wrócę

Dziewczyna przytaknęła głową i chłopak wszedł w głąb lasu. Minęło 5 minut, wiatr wiał jeszcze mocniej, a chłopaka nie było. Jasne, mogła iść z nim do auta i od razu wrócili by do domu, ale chcieli pójść nocą na romantyczny spacer. Po kolejnych 5 minutach blondynka zniecierpliwiona czekaniem, postanowiła udać się w stronę samochodu, z nadzieją, że na ukochanego trafi gdzieś po drodze. Idąc wąską dróżką cholernie bała się, ponieważ gałęzie przypominały jej kościste dłonie, a drzewa rzucały cienie, które wyglądały jak duchy czy demony. Dotarła do samochodu, ale nigdzie nie widziała chłopaka. Parokrotnie coś poruszyło się wśród krzaków.

-Harry, to nie jest śmieszne!-krzyknęła i rozglądnęła się-Harry!

Nagle usłyszała jak coś ciężkiego uderza o maskę samochodu. Przerażona spojrzała w tą stronę. Na masce leżało zakrwawione ciało Harrego. W sumie to ciężko było stwierdzić, że to na pewno Harry, bo cała twarz była zakrwawiona i trochę zmasakrowana. Dziewczyna krzyknęła i zaczęła uciekać. Nie wiedziała gdzie, biegła po prostu jak najdalej. W pewnym momencie wpadła na jakąś postać.

-O, jak dobrze, że ktoś tu jest-zaczęła-Mój chłopak został zaatakowany, chyba przez jakieś zwierze-po jej policzkach popłynęły łzy

Tajemnicza postać nic nie powiedziała, jedynie wyciągnęła swą kościstą dłoń w stronę dziewczyny. Po chwili mocno szarpnęła ją za włosy, odginając głowę do tyłu. Postać przybliżyła swe usta do szyi blondynki, która próbowała się wyszarpać z uścisku. Jednak już po chwili leżała bezwładnie na ziemi. Postać uśmiechnęła się pod nosem i zniknęła tak szybko jak się pojawiła.